بالاترین رتبه اعتباربخشی بین المللی کانادا (ACI) در سال ۲۰۱۶
کسب رتبه درجه یک طبق ارزیابی وزارت بهداشت، در سه سال پیاپی تاکنون
پذیرش بیماران خارجی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
مجهز به پیشرفته ترین آزمایشگاهها و مراکز تصویربرداری پزشکی با عملکردی دقیق
پرتودرمانی یک سلاح ارزشمند برای درمان سرطان است. با این حال ، اثرات مضر تابش ، چه فوری و چه طولانی مدت ، ممکن است تأثیر قابل توجهی بر بافت های محلی داشته باشد. بهبود مشکل زخم در بافت آسیب دیده از اشعه یک مشکل عمده است که اغلب در طول مدیریت بیمارانی که به پرتودرمانی نیاز دارند یا در گذشته رادیوتراپی داشته اند نادیده گرفته می شود. ترمیم ضعیف زخم ممکن است منجر به زخم مزمن ، درد ، عفونت ثانویه و ناراحتی روانی شود و نتیجه جراحی عمومی یا ترمیمی را به خطر بیاندازد. ما در مورد پاتوفیزیولوژی بهبود ضعیف زخم به دنبال پرتودرمانی ، مشکلات خاص برای بافت آسیب دیده از اشعه و درمان های بالقوه برای بهبود ترمیم زخم بافت های تابش شده بحث می کنیم.
همانطور که گفته شد، روش درمانی رادیوتراپی می تواند عوارضی را در پی داشته باشد، اما شدت و میزان این عوارض به منطقه ای که درمان در آن انجام می گیرد و دوز رادیوتراپی ( مقادیر پرتو ) بستگی دارد، همینطور میزان تحمل بدن بیمار و نحوه درمان در بروز عوارض دخیل هستند.
شایع ترین عوارض رادیوتراپی عبارتند از :
پرتو درمانی یا رادیوتراپی نمی تواند بین سلول های سالم و سلول های سرطانی، تمایز قائل شود. بنابراین سلول های سالم که در مسیر رادیوتراپی هستند تحت تاثیر قرار می گیرند، که همین امر باعث می شود بیمار عوارض جانبی از جمله مشکلات پوستی را تجربه کند. واکنش های پوستی ممکن است خفیف باشد مانند خشک شدن پوست، اما همچنین می تواند در حد ارتیم ملایم تا زخم های عمیق، مزمن و عفونی متفاوت باشد.
درمان خشکی پوست مشابه درمان اریت (erythema ) است. مراقبت از پوست باید بر روی جلوگیری از شکنندگی پوست و از بین بردن علائم سوزش و خارش تمرکز کند. پوست باید روزانه با کرم مرطوب کننده، مرطوب شود. در صورت خارش یا درد، کرم های استروئیدی موضعی و پماد های هیدروژل باید توسط متخصص زخم شما تجویز شود.
خطر ابتلا به زخم های ملتهب و عمیق در پی افزایش دوز رادیوتراپی بیشتر می شود. مدیریت زخم ملتهب می تواند تا حدودی از بروز زخم مزمن پیشگیری کند، زیرا واکنش های پوستی و زخم ها اغلب در مکان های ناخوشایند مانند گردن، دهان و قفسه سینه شایع است که اعمال پانسمان بر روی این زخم ها سخت بوده و یا ممکن نیست.
مراقبت از زخم های ملتهب بر اساس زخم های مرطوب و عفونی است. مدیریت باید مسائل زیر را شامل شود:
پانسمان نوین زخم یکی از موثرترین روش های درمانی زخم های ناشی از رادیوتراپی محسوب می شود. نوع پانسمان به مقدار اگزودای زخم بستگی دارد. پانسمان های معمول شامل هیدروژل و یک پانسمان ثانویه است؛ ورقه های فوم یا آلژینات در صورتی که خونریزی وجود داشته باشد.
بیمار ممکن است نیاز به آنتی بیوتیک اضافی داشته باشد. در صورتی که میزان عفونت و اگزودای زخم شدید باشد، پانسمان زخم نیز باید روزانه تعویض شود. تمام این موارد حتما باید تحت نظر درمانگر زخم تجویز و انجام گیرد.
درماتیت ناشی از رادیوتراپی چیست؟
درماتیت ناشی از رادیوتراپی یکی از عوارض شایع درمان با رادیوتراپی می باشد. درماتیت ناشی از رادیوتراپی با سوختگی متفاوت است و آسیب، بیشتر در لایه های عمقی پوست ایجاد می شود. آسیب های پوستی معمولا بین 10 الی 14 روز پس از شروع رادیوتراپی قابل مشاهده می باشند. از آنجایی که سرعت تولید سلول های جدید بیشتر از ریزش سلول های قدیمی می باشد، سطح پوست به حالت خشک و پوسته پوسته در می آید. در صورت ادامه رادیوتراپی، امکان تولید و جایگزینی سلول های جدید در بدن کاهش می یابد و به همین دلیل لایه بیرونی پوست ممکن است به حالت شکننده و ترشح دار شود. امکان تشدید واکنش های پوستی تا 2 هفته پس از اتمام دوران رادیوتراپی وجود دارد.
محافظت و نگهداری از پوست
زمانی که بیرون از منزل هستید، مطمئن شوید لباس های شما کاملا ناحیه تحت درمان با رادیوتراپی را می پوشاند. از لباس های گشاد استفاده کنید. از ملحفه و لباس هایی که جنس لطیفی دارند استفاده نمایید. جهت افزایش محافظت از اشعه خورشید، حتما از کرم ضد آفتاب استفاده نمایید. با آب ولرم حمام کنید. (آب داغ استفاده نشود) به آرامی پس از استحمام پوست خود را خشک نمایید. از محصولات موبر استفاده نکنید. به یاد داشته باشید که بسیاری از محصولات مراقبت پوست، محصولات آرایشی و دئودرانت ها، در طی مدت رادیوتراپی قابل استفاده نمی باشند. قبل از استفاده از هر نوع محصول بر روی پوست، حتما با پزشک خود مشورت نمایید. در صورت مرطوب بودن پوست و باقی ماندن تاول، پزشک خود را مطلع نمایید.
پرسش و پاسخ:
ترمیم زخم پس از پرتودرمانی جایگزین های زیادی فراتر از HBOT ندارد. شما می توانید علائم خود را با استفاده از کرم های موضعی ، NSAID ها یا جراحی تسکین دهید ، اما اکسیژن درمانی هایپرباریک تنها درمانی است که برای تحریک بهبود داخلی مورد نیاز برای غلبه بر اثرات تابش وجود دارد. برگرفته از radiation burn wound care و Dr. Michael J. Manuel
هیچ درمان استانداردی برای سوختگی های تابشی وجود ندارد . پزشک ممکن است کرم های نرم کننده مرطوب کننده را توصیه کند یا داروهای استروئیدی را که روی پوست خود قرار می دهید تجویز کند. از هیچگونه محصول پوستی بدون نسخه بدون صحبت با پزشک خود استفاده نکنید. برگرفته از Radiation Burn: What to Know
اشعه فرایند طبیعی بهبود زخم را در مراحل مختلف مختل می کند. تغییرات پاتولوژیک شامل تخلیه سلولی ، تغییرات ماتریس خارج سلولی و آسیب ریز عروقی است که منجر به هیپوکسی بافت محلی می شود. برگرفته از مقاله علمی اختلال در بهبود زخم پس از پرتودرمانی: مرور سیستماتیک پاتوژنز و درمان
برای اکثر مردم ، تجربه سرطان در آخرین روز پرتودرمانی پایان نمی یابد. پرتودرمانی معمولاً تأثیر فوری ندارد و ممکن است روزها ، هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا تغییرات سرطان مشاهده شود. سلولهای سرطانی ممکن است هفته ها یا ماهها پس از پایان درمان همچنان در حال مرگ باشند. life-after-cancer-treatment
واکنشهای پوستی معمولاً 2 تا 4 هفته پس از پایان درمان شما فروکش می کنند. همچنین ممکن است قرمزی یا تیره شدن در طرف دیگر بدن تا ناحیه درمان ایجاد شود. Your skin
پوست شما در ناحیه درمان اشعه ممکن است قرمز ، تحریک شده ، متورم ، تاول زده ، آفتاب سوخته یا برنزه به نظر برسد . پس از چند هفته ، پوست شما ممکن است خشک ، پوسته پوسته یا خارش دار شود ، یا ممکن است پوست کنده شود. گاهی اوقات این درماتیت تابشی نامیده می شود. مهم است که به تیم مراقبت از سرطان خود در مورد تغییرات پوستی اطلاع دهید. Radiation Therapy Side Effects
منابع: