بالاترین رتبه اعتباربخشی بین المللی کانادا (ACI) در سال ۲۰۱۶
کسب رتبه درجه یک طبق ارزیابی وزارت بهداشت، در سه سال پیاپی تاکنون
پذیرش بیماران خارجی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
مجهز به پیشرفته ترین آزمایشگاهها و مراکز تصویربرداری پزشکی با عملکردی دقیق
فیبرم (Uterine fibroids) یا همان میوم رحم تومورهای خوش‌خیمی هستند که از رحم نشات می‌گیرند. هرچند این توده‌ها از همان بافت نرم و عضلانی دیواره رحم تشکیل‌شده‌اند اما تراکم بافتی آنها بیشتر از حالت عادی جداره رحم است. فیبرومهای رحمی معمولاً حالتی کروی شکل دارند.بسیاری از زنان در زمانی از زندگی خود به فیبروم رحمی دچار می‌شوند. فیبرومهای رحمی شایع‌ترین توده‌ی خوش‌خیم تشکیل‌شده در بدن زنان بالغ است. حتی ممکن است شما نیز فیبروم رحمی داشته‌اید اما هرگز متوجه آن نشده‌اید. این موضوع بدین خاطر است که فیبروم رحمی اغلب موجب بروز هیچ درد یا علائم دیگری نمی‌شود.
فیبروم متشکل از بافت فیبروبلاستی است بدین معنا که در آن هیچ عضله‌ای وجود ندارد و این سلول‌های فیبروبلاست‌ها هستند که شروع به رشد و نمو در عضله رحم کرده و یک بافت سفت را ایجاد می‌نمایند که بدان فیبروم یا میوم‌های رحمی گفته می‌شود.
این بیماری می‌تواند باعث نازایی شود. خطر دچار شدن به این بیماری در زنانی که نسبت به قدشان، افزایش وزن دارند، بالا و در زنانی که بچه دار شده‌اند، پایین است. علاوه بر چاقی، مصرف زیاد گوشت قرمز از عوامل مستعدکننده ابتلا به فیبروم در زنان است. بعد از یائسگی معمولا فیبروم‌ها کوچکتر می‌شوند.
دسته بندی های متفاوتی برای فیبروم ها وجود دارد اما با این حال فیبروم ها سه نوع اصلی دارند: فیبروم ساب سروزال، فیبروم اینترامورال و فیبروم ساب موکوزال
این فیبروم ها عمدتا بیرون از رحم در درون حفره شکم یا حفره لگن رشد می کنند. همانند همه فیبروم ها، فیبروم های ساب سروزال نیز از لحاظ اندازه متفاوت هستند. به این دلیل که این نوع فیبروم در حفره شکمی رشد می کند، ممکن است پیش از ایجاد هرگونه علامتی بسیار بزرگ شود. هنگامی که درباره فیبروم ها غول آسا می شنوید که ممکن است به اندازه یک هندوانه (یا بزرگتر) باشند، این نوع فیبروم ها معمولا از نوع ساب سروزال هستند. فیبروم های ساب سروزال، اگر موجب علامتی شوند، عمدتا شامل نفخ یا فشار آمدن به مثانه است که می تواند منجر به تکرر ادرار شود یا به روده فشار می آورند که منجر به یبوست می شود. با این وجود در اکثر موارد، فیبروم های ساب سروزال موجب پیدایش هیچ علامتی نمی شوند.
کلمه مورال به معنی دیوار است. فیبروم اینترامورال، فیبرومی است که در دیواره رحم رشد می کند و در دیواره رحم هم باقی می ماند. از لحاظ تکنیکی، تمام فیبروم ها به صورت فیبروم اینترامورال شروع به رشد می کنند اما بعدا به صورت دیگری تکامل می یابند.
بیشتر فیبروم های اینترامورال موجب علامتی نمی شوند تا هنگامی که به اندازه بحرانی برسند. فیبروم هایی که درون دیواره رحم رشد می کنند، فضای محدودی دارند و به سرعت رشد آنها منجر به راندن آنها در دو جهت می شود که یا حفره رحم است که در این صورت تبدیل به فیبروم ساب موکوزال می شوند و یا در جهت حفره شکمی رشد می کنند که منجر به فیبروم ساب سروزال می شود.
زنانی که دچار فیبروم اینترامورال هستند، ممکن است دچار خونریزی قاعدگی شدید شوند که البته در همه افراد مبتلا، چنین نیست. با رشد فیبروم به سمت حفره رحم، علائم خونریزی شدید قاعدگی بیشتر می شود. فیبروم های اینترامورال همچنین می توانند احتمال ناباروری و سقط جنین را افزایش دهند.
فیبروم های ساب موکوزال اغلب در نزدیکی حفره رحم هستند. فیبروم های ساب موکوزال حتی آنهایی که قطرشان بیشتر از 2 یا 3 سانتی متر نیست می توانند موجب خونریزی قاعدگی طولانی و شدید شوند. دلیل آن بسیار ساده است زیرا رگ های خونی سطحی درون فیبروم ها اغلب در انتهای قاعدگی پاره می شوند و منجر به خونریزی زیادی می شود که حتی ممکن است نیازمند بستری شدن و تزریق خون شود.
جدا از خونریزی های شدید قاعدگی، فیبروم های ساب موکوزال معمولا منجر به ناباروری و سقط جنین نیز می شوند. حتی هنگامی که بارداری به طور کامل بدون مشکل طی شود، فیبروم های ساب موکوزال می توانند موجب زایمان زودرس شوند.
درمان فیبروم رحم به عوامل مختلفی بستگی دارد، با توجه به نوع فیبروم‌ها و علائم فرد درمان متفاوت خواهد بود.
به طور کلی فیبروم‌ها هیچ درمان دارویی ندارند اما گاهی ممکن است متخصص زنان به خانم‌هایی که در سنین بالاتر هستند، آمپول‌های یک ماهه یا سه ماهه از سوی تجویز کند تا از رشد فیبروم جلوگیری کرده و فیبروم را کوچکتر کند.
در اکثریت مواقع میوم‌های رحمی بدون علامت و کوچک هستند که در چنین شرایطی نیازی به درمان نیست و تنها کافیست بیمار تحت نظر بوده و سونوگرافی سریالی هر شش ماه تا یکسال انجام دهد.
اما در صورتی که فیبروم های رحمی با علامت‌هایی همچون درد، خونریزی، اندازه‌های بزرگ و مشکلات باروری همراه باشند درمان ضروری است که با توجه به این شرایط درمان به صورت جراحی خواهد بود.
رشد اغلب فیبرومهای رحمی خود به خود متوقف می‌شود با این حال شما باید تحت نظر متخصص زنان باشید تا روند رشد و درمان مناسب را تحت نظر داشته باشد. درمان‌ها متفاوت هستند و از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما در کل درمان شامل :
تغذیه مناسب و رژیم غذایی مناسب، عاملی بسیار مهم در درمان فیبروم رحمی است. مواد غذایی التهاب آور می توانند به رشد فیبروم کمک کنند. خوردن بیش از حد گوشت قرمز، خوردن بیش از حد غذاهای شیرین و خودرن بیش از حد کربوهیدرات تصفیه شده، گوشت های فرآوری شده مانند سوسیس و کالباس و مصرف الکل خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.
کربوهیدارت های تصفیه شده شامل برنج سفید، ماکارونی و آرد، نوشابه و دیگر نوشیدنی های شیرین، شربت ذرت، غلات بسته بندی، محصولات پخته شده مانند کیک، شیرینی و دونات، چیپس سیب زمینی و کراکر می شود.
عوارض فیبروم های رحمی
اگرچه فیبرومهای رحمی معمولا خطرناک نیستند، اما میتوانند باعث ناراحتی شوند و منجر به بروز عوارض خطرناکی شوند. از مهمترین عوارض آنها کاهش تعداد گلبول های قرمز خون (کم خونی) به دلیل خونریزی سنگین است که باعث ضعف و خستگی می شود. اگرچه به ندرت، ولی گاهی برای جبران این کمبود، انتقال خون ضروری می شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت مشاهده یا تجربه موارد زیر باید به پزشک مراجعه کرد:
منابع: